ترس از مرگ

هیچ وقت از مرگ نترسیده بودم همیشه به چشم آخرین پل نگاهش می کردم و دوست داشتم پیش از رد شدن از این مسیر فرصت خداحافظی بیابم حتی شده خداحافظی قبل سفر باشد برای همین فانتزی مرگ من در سفر بود.

اما دیروز از مرگ ترسیدم وقتی با پسرم در پارک بازی کردیم در راه بازگشت کنار خیابان موتور سواری با سرعت از کنارم گذشت تعادل موتور را از دست داده بود و دقیقا در چند قدمی من زمین خورد وقتی به زمین افتاد من به طور غریزی خودم را حایل حادثه و پسرم کرده بودم و چند ثانیه ای کشید که درد پایم شروع شد قبلش اما فقط به سالم ماندن پسرم فکر کردم آنقدر همه چیز سریع بود که اصلا نفهمیدم چه اتفاقی افتاده دقایقی بعد موتورسوار لنگ لنگان سعی در رفتن داشت و مردم مانعش می شدند نمی دانم چرا عجله داشت برای رفتن اصلا فرصتی برای فکر کردن هم نداشتم پسرم محکم مرا بغل کرده بود به خودم چسباندمش و آرام تکرار کردم نترس مامان اینجاست و تا خانه به این فکر کردم که اگر فردا نباشم چی؟

اولین بار بود فکر مرگ معذبم می کرد و من حریص برای زنده ماندن حداقل تا جوانی پسرم به این فکر می کردم که همیشه در بدترین مواقع در آغوشم آرام می شود به اینکه می خواهم درد هایش را به جان بخرم و بغضی که نمی دانم از کجا به جانم افتاده بود.

گاه نوشته های آسمان...